Het bleek ook een vrij rustige dag te zijn, met weinig volk, korte wachtrijen en attracties waar je meestal kon blijven zitten voor een volgend ritje. Dat gold niet voor de Vliegende Hollander, waar de hele dag toch een wachtrij van zo'n drie kwartier stond en die 's avonds ook al om kwart over vijf dichtging. Mijn mening over de nieuwe attractie blijft dezelfde, en het tandenknarsende knerpen, piepen en kraken van het transportsysteem bij het uitvaren, blijkt elke keer als ik in zo'n boot stap nog erger te zijn dan ik me van mijn laatste Vliegende Hollander-rit meen te herinneren. De effecten die het bij m'n laatste bezoek niet deden, zoals de sterrenhemel en de mist, deden het deze keer wel, en er was zelfs zoveel mist dat die zelfs al in de eerste ruimte laag over het water hing. Op een snikhete dag als gisteren, is het jammer dat de nieuwste waterattractie van de Efteling zo weinig natmakend is. Het moet voor mij geen Niagara van Bellewaerde worden, maar ik word in de Efteling gemiddeld stukken natter als ik een rood flesje Chaudfontaine probeer open te maken dan van een ritje in de Vliegende Hollander. De Piraña stond ook behoorlijk nat en ook bij de Gondoletta stonden de sproeiers weer aan onder de brug. Een aardige meneer van de Gondoletta vertelde ons dat die sproeiers daar hangen als een soort van "airco voor de draaischijf". Als het warm is en de zon zit pal op de draaischijf, dan gaan de houten planken uitdrogen en krom- en scheeftrekken. Om dat te vermijden wordt de schijf op warme dagen vochtig gehouden door middel van sproeiers.

Voor de eerste maal besloten we het Eftelingentertainment van het seizoen 's op te zoeken. Geen "Tika is Jarig!", daarvan is één voorstelling genoeg voor minimaal twee seizoenen, wel de nieuwe Sprookjesboom-show in het Openluchttheater en het jurktheater van Frau Anders. Beide voorstellingen gaan terug op een oude vorm van entertainment die de Efteling staat als gegoten: de poppenkast. Het jurktheater van Frau Anders is een heerlijk nostalgisch stukje marionettentheater over een man en zijn varken die een bezoekje willen brengen aan de Stoomcaroussel, maar niet binnengelaten worden (althans: het varken mag niet binnen). De poppen zien er ouderwets ambachtelijk uit, en wat uitgebeeld wordt, doet nog het meeste denken aan een van de vele Jan Klaassen en Katrijn-verhaaltjes, met voortdurende interactie van het publiek. Het is jammer dat de Efteling geen "echte" poppenkast meer heeft (het oude poppenkasttheater wordt nu alleen nog maar gebruikt als kleedruimte), maar deze act past perfect in die traditie. Ook poppenkast, maar dan moderner, is de Sprookjesboomvoorstelling in het Openluchttheater. Hoewel het theater, noch qua locatie, noch qua afwerking, me echt kan bekoren, is de voorstelling knap in elkaar gezet. De voorstelling is een lange versie van een van de eerste afleveringen uit de Sprookjesboom-serie, en heeft de heks, de wolf, Langnek en Klein Duimpje als hoofdrolspelers, die tot leven worden gebracht door een acteur en een actrice. Net zoals altijd het geval is in het Openluchttheater wordt van het publiek weer verwacht dat er wordt meegezongen en (aan het eind) zelfs gedanst, maar er zit flink wat vaart in de voorstelling doordat nu niet meer allerlei danspasjes worden aangeleerd en de meeste liedjes ook erg kort zijn. De teksten zitten vol pittige taalvondsten en de acteurs weten de stemmetjes van de personages in de tv-serie prima na te doen. Wat mij betreft dé topper op entertainmentgebied dit seizoen in de Efteling, en een voorstelling waar Studio 100 met zijn saaie, belegen en weinig geïnspireerde shows in Plopsaland alleen maar een voorbeeld aan kan nemen!

Python, Pegasus en Vogel Rok reden alledrie maar met één trein, maar dat was heel begrijpelijk gezien de geringe drukte. In Vogel Rok zijn de laserstralen terug boven de lifthill en achter de slang. Er schijnt nu ook geen licht meer door de ramen van de oude wachtrij, wat bij vorige bezoeken wel nog het geval was, waardoor Vogel Rok nu eindelijk weer écht een "vlucht door het donker" is. Bij de Vliegende Hollander doet de actiefoto het; hij wordt genomen in de vuurtoren, net na de projectie van Van der Decken en vlak voor je naar omlaag gaat. De foto's zien er vrij duf uit en zijn over het algemeen ook vrij donker, zodat je eigenlijk amper kunt zien dat je in een attractie zit. Een actiefoto tijdens de splash was wellicht leuker geweest. Een getekende rand met wat Vliegende Hollander-versiersels die bovenop de foto wordt afgedrukt, is er nog niet, en dat maakt dat de foto's er eigenlijk heel saai uitzien. Ik vond de Python onaangenaam schokkerig en ik vraag me af, aangezien dit mijn eerste Pythonrit van het seizoen was, of deze Kumbakkarren na een jaar inderdaad al zoveel schokkeriger geworden kunnen zijn, of dat er iets anders aan de hand was. Want zo ja, dan voorspelt dat niet veel goeds voor het achtbaangedeelte van De Vliegende Hollander over enige tijd. In Fata Morgana hadden we de coolste storing die ik in jaren meegemaakte: tijdens de havenscène vielen in een keer alle lichten, geluiden en muziek uit en even zaten we in totale duisternis in de attractie. Het leek De Vliegende Hollander wel! Na een tijdje ging de noodverlichting aan en het was wonderlijk om daar zo te zitten (we waren de enigen in de boot), te midden van stilstaande animatronics, weinig sprookjesachtig verlichte decors en bewegingloze bootjes. Na enkele minuten was het technische probleem blijkbaar verholpen en gingen de animatronics bewegen, maar zonder geluiden of muziek (en pas dan valt op hoeveel lawaai die radertjes en scharniertjes allemaal maken). Pas toen we de Troonzaal invaarden, ging de werkverlichting terug uit, en keerden de muziek en de gewone geluiden weer terug. Door de werkverlichting leverde het weinig mooie foto's op, maar voor iemand die Fata Morgana een van zijn favoriete attracties ter wereld vindt, was het een unieke ervaring.

Toen we het Sprookjesbos inwandelden, hoorden we een meisje aan haar moeder vragen welk kasteel nu het échte kasteel van de Schone Slaapster was, "dat van hier of dat van in Disneyland". "Dat van hier natuurlijk," zei de moeder spontaan, "dat in Disneyland is haar buitenverblijf." Ik moest grinniken. De moeder had helemaal gelijk: hoe fantastisch mooi en fascinerend knap Disneyland ook is, Disneyland komt - op dagen als gisteren - echt op me over als een - mooi en vrolijk - buitenverblijf, terwijl de Efteling echt aanvoelt als een soort van "thuis". Net als bij Doornroosje dus, en dat is een fijne gedachte.

Erwin Taets