Hoewel Disneyland altijd erg uitbundig uitpakt met het kerstseizoen in zijn reclame, is kerst in Disney subtieler en beperkter dan je op het eerste gezicht zou vermoeden. In het park zelf zijn eigenlijk alleen Main Street en Fantasyland van kerstversiering voorzien. Voor de rest verraden alleen wat kerstbomen in de restaurants in de rest van het park dat er iets bijzonders te doen is in Disneyland, want als je door Frontierland, Adventureland of Discoveryland wandelt, valt er weinig of niets van kerst te merken. In Walt Disney World krijgt elk park zijn eigen, reusachtige kerstboom, die in partjes wordt samengesteld en behangen en dan in één nacht wordt opgebouwd. Elke kerstboom is in de sfeer van het park versierd, met Afrikaanse kerstornamenten in de boom bij Animal Kingdom, en slingers van pelicule in de boom bij de Disney-MGM Studios. "Onze" boom is een klassieke Magic Kingdom-boom, behangen met kerstballen van allerlei formaten en speelgoed. Vreemdgenoeg hebben de Walt Disney Studios geen eigen kerstboom, en volgens mij is dat het enige van de elf Disneyparken ter wereld waar dat het geval is. Het is gissen naar het waarom, maar de beslissing ligt wel in de lijn met de rest van het imago van dit park: het onooglijke en ietwat onaantrekkelijke stiefbroertje van de andere tien Disneyparken. De Disney Studios liggen er overigens nu nog onaantrekkelijker bij dan anders, want het is zowat aan alle mogelijke kanten een enorme bouwwerf; dat heeft vooral te maken met de bouw van Tower of Terror natuurlijk, een gebouw dat zo enorm is dat er weinig plekken zijn in het park van waaruit het niet te zien is (maar dat vreemd genoeg naar het noorden is gericht, zodat de voorkant nagenoeg altijd in de schaduw zal staan), maar ook met de Toon Studios die voor volgend jaar in juni gepland staan. De bouw van de Toon Studios zorgde niet alleen voor heel wat omwegen en afgesloten delen, maar ook voor het feit dat de Studios Tram Tour niet geopend was gisteren. Het kleurschema voor het nieuwe parkdeel lijkt blauw te worden, waardoor niet alleen de nieuwe gebouwen in Nemo-tinten worden geverfd, maar ook alle bestaande gebouwen in het gebied overschilderd worden, zodat het oorspronkelijke zandkleurige oker nu oceaanblauw wordt. Het Art of Disney Animation-gebouw en dat van Animagique waren al deels voorzien van een nieuwe laag blauw, de rest zal ongetwijfeld de komende weken en maanden volgen.

Maar goed, terug naar de kerstsfeer. Die enorme boom stond de afgelopen twee jaar pal naast het kasteel, wat geen fraaie beslissing was, want naast dat enorme kasteel zag de boom er een stuk frêler uit dan het gigantische ding dat het eigenlijk was. Na twee jaar gemopper van Disneyliefhebbers, staat die dit jaar eigenlijk terug op de plaats waar hij het beste tot zijn recht komt, op Town Square, alhoewel het aansteken van de boom nog steeds gebeurt middels een korte ceremonie op de hub, waardoor "afstandsbediening" een geheel nieuwe betekenis krijgt. Ik vind het nog altijd jammer dat de bogen die er tot voor twee jaar waren niet terug zijn; naar het schijnt was het een heksentoer om die elk jaar weer te installeren en leverden ze doorgangsproblemen op voor de Fantillusion-parade, maar ze zorgden al bij al voor een erg indrukwekkend avondplaatje. Hopelijk zien we ze nog 's terug, al is het maar in de Studios of zo (in Walt Disney World zijn ze elk jaar nog van de partij aan de International Gateway in Epcot). Voor de rest is er een kerstparade, het traditionele kerstdorpje van Belle met wat kraampjes waar je kerstballen en de standaard winterse spijs en drank kunt kopen, en, voor het zoveelste jaar op rij, een ongewijzigde Winterwonderlandshow in het Chaparal Theater. Het is allemaal best sfeervol, en zeker nadat rond kwart voor zes alle verlichting aan is in Main Street, is het bijzonder gezellig, maar tegelijk verandert er ook maar erg weinig van jaar tot jaar. Ook wat aan kerstsouvenirs verkocht wordt, blijkt jaar na jaar zo'n beetje dezelfde collectie Mickeyvormige ornamenten te zijn. In Main Street werden we begroet door het alleraardigste Christmas Carollers-a capella-groepje, dat behalve liedjes in het Engels, Frans en Latijn, zelfs een vrij verstaanbare Nederlandstalige versie van "Er is een kindeke geboren op aard" bracht. De heren zijn de betere zangers in dat gezelschap en het zijn vooral de nummers met mannelijke solo's die echt goed zijn, maar het blijft een sfeervol stukje winters entertainment. We aten 's middags in Walt's, waar we een tafel aan het raam in de Fantasyland-kamer konden bemachtigen, waar we snel en vriendelijk bediend werden, maar eten op tafel kregen dat niet helemaal gaar was en een dessert aangerekend kregen dat we niet besteld hadden. De reactie van het personeel was beleefd maar kort, en in vergelijking met de service die we afgelopen zomer in Walt Disney World meemaakten zelfs koel en afstandelijk. Hoewel ik op het meeste personeel in Disneyland weinig aan te merken heb (de meesten zijn een allegaartje van jongeren uit Europa en de rest van de wereld die met kleine oogjes van veel te lange nachten en veel te wilde feesten hun uren achter de kassa's en op de attractiestations aftellen tot hun shift er op zit zodat ze kunnen slapen), levert het af en toe frustrerende situaties op, zoals het meisje in de Studios dat niet overweg kon met mijn betaalkaart en niemand had om aan te vragen welke knop ze moest drukken en of mijn kaart nu door de geul of de gleuf van haar machine moest en zo ja, in welke richting precies. De manier waarop ze de meelijwekkende strijd met de machine aanging en het tempo waaraan dit gebeurde, leken er op te wijzen dat het haar volkomen ontging dat ik voor haar stond, en na minutenlang hopeloos gestuntel, besloot ik maar een bankbiljet te lenen bij m'n gezelschap en het kind uit haar lijden te verlossen. Ze glimlachte amper toen ik haar het geld gaf en als ze al iets mompelde dat op een verontschuldiging leek, dan zou wellicht alleen een lipleesexpert in de rij bij het kraampje die hebben kunnen ontwaren.

Gisteren bood een hernieuwde kennismaking met Big Thunder Mountain, die afgelopen zomer een flinke opknapbeurt kreeg en er nu weer fris uitziet, maar minder nieuw en oranje lijkt dan ik me hem uit de beginjaren van het park kan herinneren. In Phantom Manor was er zo weinig volk, dat we vroegen of we mochten blijven zitten, en de aardige cast member liet ons gelijk doorgaan, waardoor we - voor het eerst sinds de Magic Unlimited-dagen van twee jaar geleden - nog 's door die tunnel gingen die de uitstap- en laadruimtes van mijn favoriete Disneyattractie met elkaar verbindt. We hebben nergens echt lang moeten wachten; een vijftal minuten in de fastpassrij bij Space Mountain was wellicht het maximum, en bij de meeste andere attracties konden we gewoon doorlopen. Her en der waren in de loop van de dag wel lange wachttijden, maar daar bleek FastPass een goeie uitkomst te zijn, en uiteindelijk hebben we alles kunnen doen wat we wilden, zonder ooit echt te moeten wachten.

Hoe geweldig handig FastPass ook moge wezen, toch moet er dringend 's werk gemaakt worden van duidelijker communicatie rond dit systeem. De hele trap voor de FastPass-ingang van Space Mountain stond vol met een enorme rij met mensen die er niet in mochten, ofwel omdat ze geen FastPass hadden, of een FastPass die nog niet geldig was, en daarachter dan een even onbewegelijke rij van mensen met een FastPass die wel geldig was, maar die er geen gebruik van konden maken tenzij ze zich door de immobiele menigte voor hen wurmden. Hetzelfde hadden we voor bij Buzz Lightyear, waar de FastPass-rij zelf nagenoeg leeg was, maar voor de FastPass-ingang een rij stond van zeker twintig meter van mensen met en zonder FastPass-kaartjes, die maar niet opschoot. Het FastPasssysteem wordt op de nieuwe plattegronden van het park overigens vrij goed uitgelegd, maar in het park zelf staat bij de FastPass-entrees te weinig informatie, waardoor de cast members daar vooral mensen moeten afwijzen, terugfluiten en uitleggen wat nu precies de bedoeling is van die ingang. Dat laatste wordt bovendien nog 's extra frustrerend nadat alle FastPassen uitgedeeld zijn, en de cast members moeten uitleggen dat hoewel het een systeem is om legaal te kunnen voorsteken, het systeem niet meer beschikbaar is.

Leukste moment dan Disneyland Kerst vind ik nog altijd het aandoen van de lichtjes in de kerstboom op Town Square, en de nieuwe koormuziek die daar sinds vorig jaar voor gebruikt wordt, vind ik bijzonder mooi. Het is een aanstekelijk maar tegelijk niet al te uitbundig deuntje. Toen het park om acht uur de deuren sloot, konden we een minuut voor acht nog snel It's A Small World binnenglippen (die attractie hadden we die dag nog niet gedaan) en na afloop konden we nog zeker een uur ongestoord door het park wandelen en foto's maken van de kerstsfeer en de verlichting. Het was half tien toen we uiteindelijk in de auto zaten en de 2,5 uur durende terugreis naar huis weer aanvatten: Disneydagen zijn lange dagen en om de een of andere reden vermoeiender dan de meeste andere pretparkbezoeken. "Moe maar tevreden, reden we naar huis", hoor je dan te schrijven, en dat was in dit geval niet anders. Disneyland met kerst is altijd een beetje een bijzonder moment in het pretparkjaar; het is voor mij persoonlijk het officiële startschot van het winterseizoen. Benieuwd wat dat seizoen de komende weken en maanden nog meer in petto heeft ...

Erwin Taets